Sterke Zeilverhalen

21
NOV
2014

Van happy Bontekoe naar zwarte dagen voor Kerst

Wat een heerlijk lang mooi seizoen hebben we achter de rug. Mooi weer, de wind in de zeilen, fijne vrienden en lieve kinderen en kleinkinderen op en rond de Passie.

Highlights dit seizoen waren varen met Frederique en Erik en twee dolle pubermeiden die te water gingen bij 14 graden. Op vakantie naar het wad en daarvoor de dagen in Den Helder een scheeps – en familiereünie. Wonen bij Ventis en pruimen plukken tot je er bij neervalt. Gezellig met Hans Peter en Tanja kletsen en met de houtkunstenaars daar koffie op de vrijdagochtend drinken.

Ook z’n hoogtepunt was onze reis naar Canada voor familiebezoek en nog eens kijken op onze favoriete plek op Vancouver Island: Telegraph Cove. En zoals steeds was afscheid nemen van Henry en Linda moeilijk; zien we elkaar weer terug want het leven is grillig.

Het einde van het zeilseizoen voeren we de Bontekoerace met Annika, Hugo en Timo. Happy hour aan dek met Tjomme, Maartje en Christa, een eerste kroegervaring van onze kleine schatjes Nanouk en Marit. De eerste zeildag was prachtig, de lucht was blauw, de zon scheen en de tijd leek eindeloos gelukkig en probleemloos door te gaan. Zoals eerder dit jaar, in het filmpje waar we zo trots op zijn, gemaakt door Timo.

Een hartstochtelijke fado voor een probleemloze zonnige en gelukkige levensreis; we probeerde te geloven dat sprookjes toch bestaan. Door de emotie die ik bij dat prachtige filmpje voelde, realiseerde ik mij wel waar mijn grootste angst ligt. Ik kon en kan het niet zien zonder tranen van geluk en van angst. Maar het leven is geen sprookje helaas.

De aanhoudende klachten van Paul, pijn in de rug en been, wierpen een schaduw over het leven. Rond Pasen liet hij controleren of de sneaky ziekte weer actief was. Na een CT scan het verlossend woord dat er niks aan de hand was. De pijn bleef actief en daar hielp niets aan wat Paul ook probeerde. Uiteindelijk zei ook een verstandige en lieve vriendin Thea dat Paul onderzoek moest laten doen; zo kon hij toch niet verder. Een MRI verder, eind oktober, en de grond werd weggeslagen onder onze voeten. Mijn schipper is weer ziek. De langzame variant van de Non Hodgkin is gedeeltelijk gemuteerd in een agressieve vorm. De eerste zwaardere chemo zit inmiddels in het lichaam en geest.

Hoe leg ik het je uit? Angst om te verliezen, angst om lijden te zien van wie je zo verschrikkelijk  lief is. Angst voor de dood, angst voor je toekomst als je die hebt.  Geen mens gaat er het zelfde mee om. Angst brengt je bij elkaar en angst drijft je uit elkaar. Dat houd me bezig: hoe deal ik met mijn angst en hoe doe je dat met zijn tweeën, met je gezin, familie en vrienden? Ik vind het belangrijk omdat angst veel kan verpesten in het nu. Als je er niet naar wil kijken wordt het immens groot. Dus onder ogen zien helpt, maar er naar leven niet!

Ook merk ik dat er ineens een denkbeeldig hek tussen Paul en mij staat. Het verdeelt de wereld in gezonde en zieke mensen.Dat hek maakt je alleen als je ziek bent; het voelt alsof je er al niet meer bij hoort. Het hek kan je in de weg staan als je dicht bij je partner wil staan maar soms ook wil vluchten in werk of iets anders. Wij hebben over het hek gesproken. We dwalen niet te ver af van het hek, zo lopen we wel samen richting hopelijk herstel deze moeilijke tijd die voor ons ligt. Nog  minimaal 5 kuren van wat Paul noemt “genezend gif” en dat aan het einde een autologe stamceltransplantatie. Wij willen geloven in een toekomst samen, in kwaliteit van leven. Wij zullen samen moedig de angst in de ogen kijken om minder bang te zijn. Hand in hand  en ieder aan zijn eigen kant van dat denkbeeldig hek.  Schouder aan schouder met iedereen die ons lief is en steunt.

comment : 11
About the Author
  1. Marion Artz Reply

    Wat verwoord je jullie gevoel mooi, het is precies zoals het is. Heel veel kracht en succes om opnieuw de strijd aan te gaan. Jullie liefde kan deze storm aan.

  2. Jan Zetzema Reply

    Lieve Paul en Anja,
    Heftig om jullie bericht te krijgen. We wensen jullie beiden heel veel sterkte in de komende dagen. We kunnen helaas niet veel doen, maar weet dan wanneer het op dit moment handig zou zijn om Passie in Monnickendam te hebben kwa logistiek, dan is dat bij deze geregeld. We hebben in de winter een mooie plek aan de binnenhaven, gemakkelijk opstappen: van alle gemakken voorzien.
    Hartelije groet, in vriendschap,
    Jan en Trees.

  3. Hans Bijvank Reply

    Hoi Paul en Anja,
    een goed waardeloos bericht is dit. Hopelijk doet de chemo zijn werk.
    Het beste er maar van hopen en de moed niet laten zakken.
    Veel sterkte we leven mee en houden kontact. (christinedesign@yahoo.com)
    Groeten Chris&Hans.

  4. Evelien Reply

    Dank voor je openheid Anja!
    ” Samen is twee keer alleen” . Veel sterkte samen!
    Joop en Evelien Kieffer

  5. Kees Reply

    Hi Paul en Anja,
    Ik hoorde het ontzettende en nare nieuws van Annika, en las zojuist – hier via het door mij niet zo heel vaak open geslagen Facebook terecht gekomen – het knappe en sterke schrijven van jou, Anja. Ik ben er een tijdje stil van geweest. En nog weet ik geen passende woorden, andere dan velen inmiddels al aan jullie hebben gericht. Paul, zoals jij met de voortdurende pijn bent omgegaan, zonder klagen (ik heb het niet gemerkt), daarvoor heb ik bewondering. En dit geldt natuurlijk ook voor jou, Anja. De angst zoals jij die nu tot uitdrukking brengt, denk ik te begrijpen. Geloof mij, ik leef enorm met jullie mee. Ik hoop van harte dat de zware chemo het effect heeft die het moet hebben. En dat jij, Paul, dit kan doorstaan. Ik wens jou, jullie, daarbij alle kracht toe die zeker nodig is. Houdt moed!
    Een lieve groet, Kees.

  6. Nel en Sandor Balla Reply

    Mooi- Lief – verdrietig.
    Het worden zware tijden, maar met veel liefde en strijd komt weer de passie voor de toekomst!

  7. Wouter van Dusseldorp Reply

    Hallo Paul en Anja,

    Wat een verschrikkelijk bericht!
    Ik kan jullie alleen maar heel veel sterkte wensen.

    Wouter

  8. Erik en Frederike Reply

    Lieve Paulen Anja,

    Elke keer krijg ik weer kippenvel. Wat een verschrikklijk naar nieuws is het toch. Hoop dat jullie met jullie liefde en kracht, steun en liefde van jullie familie en vrienden, deze tijd doorkomen.
    Liefs van ons en die 2 dolle pubermeiden.

  9. André en Ingrid Reply

    Dag Paul en Anja,

    Wat een naar bericht weer. We willen jullie graag een keer bezoeken maar begrijpen dat er nu andere prioriteiten zijn. Voor nu dan ook veel sterkte met het herstel. Tot ziens weer.
    Lieve groet, André en Ingrid

  10. paulanja Reply

    Lieve allen,
    Dank voor de lieve woorden en de steun van jullie allemaal. Dat doet ons veel goed. Nogmaals DANK

  11. Sule en Zemka Reply

    Hallo lieve mensen Paul en Anja
    We zijn er geschrokken en zeker verbaast over de terug keer van de ziekte bij Paul.
    Het word weer een zware periode en een strijd voor jullie samen,maar zo als wij jullie kennen hebben we alle vertrouwen in dat jullie samen deze strijd doorzetten en overwinnen gaan. Veel sterkte met alles wat er op jullie pad aankomende tijd staat te wachten
    Mochten wij hoe dan ook iets voor jullie kunnen betekenen dan vernemen wij dat met alle liefde voor jullie.
    Veel lief’s en sterkte van ons allemaal.

Leave a Reply to Marion Artz Cancel reply

*

captcha *